Zangeres Aziza Brahim Maichan (° 9/6/1976) komt uit de Westelijke Sahara, een land dat gedeeltelijk door Marokko is geannexeerd. Ze werd geboren en woonde lange tijd in een vluchtelingenkamp tussen Algerije en de Westelijke Sahara samen met andere onderdrukten van het Sahrawi-volk. Ze voert als activiste en woordvoerster een strijd voor deze vervolgde Sahrawi bevolking. Momenteel woont ze in Barcelona nadat ze ook een tijd in Cuba verbleef om te studeren. Ze zingt over rechtvaardigheid, hoop en vrijheid. Aziza Brahim en haar bandleden combineren woestijnblues en folk met traditionele Afrikaanse, Cubaanse en Spaanse flamenco invloeden. Aziza zingt en bespeelt de tabal, een traditionele trommel uit de Sahrawi-cultuur. Haar doorbraakalbum “Soutak” verscheen in 2014 op het Glitterbeat Label van Chris Eckman, die ook als producer optrad. Het was meteen een schot in de roos want de plaat stond een tijd op nummer 1 van de World Music Charts Europe. Kort daarop speelde ze in het prestigieuze Later...with Jools Holland. In 2016 verscheen opvolger “Abbar El Hamada”.

Aziza (zang, percussie) wordt vergezeld van José Mendoza Garcia (gitaar), Guillem Aguilar Nolis (bas) en Aleix Tobias Sabater (percussie, drums). Ze opent met het melodieuze midtempo “Soutak”, het titelnummer van haar plaat die verscheen in 2014. Meteen valt de zoetgevooisde stem van Aziza op. Voor ze “Buscando La Paz” inzet geeft ze wat duiding over de song in het Spaans. Dit zal ze overigens ook de rest van de avond doen en voor mensen die het Spaans niet machtig zijn is het natuurlijk niet zo evident om te begrijpen wat ze zegt. Ik versta voldoende van de taal om te begrijpen dat het over het zoeken naar vrede gaat. Het met woestijnblues geïnjecteerde “Los Muros” gaat over de vrije meningsuiting en het optrekken van muren. Aziza speelt voor het eerst percussie tijdens dit nummer. “La Cordillera Negra” gaat over het vluchtelingenprobleem dat haar begrijpelijk na aan het hart ligt. Het wordt opgefleurd door een pittige drumsolo. “Julud” is een hommage aan haar moeder die haar alleen diende op te voeden; haar vader heeft ze nooit gekend want die sneuvelde in het gewelddadige conflict waar haar bevolkingsgroep mee te maken had. Het is bij uitbreiding echter een lied dat ze opdraagt aan alle vrouwen. Onnodig te zeggen dat Aziza een strijdbare, geëngageerde vrouw is.

“Calles De Dajla” is een lekker rockend nummer met een pittige gitaarsolo, “Aradana” wordt gebracht met enkel percussie van Aziza en drums van Aleix Tobias Sabater. We gaan dan stilaan naar het einde van de set met het fantastische titelnummer van haar laatste plaat “Abbar El Hamada” (2016) en “Intifada” dat handelt over de reeds 33 jaar durende strijd van haar nomadenvolk. Tijdens deze song stelt ze haar uitstekende muzikanten voor die elk een kort moment in de spotlights krijgen. Ze komt echter nog terug voor enkele bisnummers : eerst een enkel met tamboerijn en percussie gebrachte song, terug in volledige bezetting brengen ze “Gdeim Izik” en tot slot brengt Aziza solo nog een nummer met enkel zang en percussie terwijl de drie begeleiders op de achtergrond toekijken. Na ongeveer anderhalf uur zit het concert erop. Ze wordt wel eens vergeleken met Tinariwen en Bombino maar deze vergelijking gaat slechts deels op. Haar muziek is melodieuzer en minder repetitief, het gitaargeluid heeft wel de typische woestijnbluesklanken. Aziza weet moeiteloos de volledige set te boeien. De muzikanten die haar begeleiden zijn van topniveau met toch wel een extra vermelding voor de drummer die werkelijk fenomenaal is, hij slaagt er zelfs in het geluid van een ruisende zee perfect na te bootsen. Aziza Brahim heeft de aanwezigen in de goed gevulde Handelsbeurs een meer dan geslaagde avond bezorgd.

Lou van Bergen

Foto's JiVe